بررسی میزان تاثیر طبیعت بر یادگیری کودکان در مدرسه با رویکرد افزایش حس تعلق (دبستان حضرت مهدی (عج) شهر صدرا)

فضاهای معماری بر اساس انطباق نیازهای انسانی، شرایط محیطی و طبیعی ساخته می شوند که با ایجاد رابطه متعادل بین انسان و طبیعت، الگوهای جالبی را به عنوان حس تعلق به فضاهای زیستی ارایه می دهند. مدرسه به عنوان حس تعلق به فضاهای زیستی ارایه می دهند. مدرسه به عنوان فضایی برای آموزش و پرورش کودکان، نقش اساسی در ساختار اجتماعی و فرهنگی هر جامعه ایفا می کند. هدف اصلی این مقاله بررسی نقش طبیعت در تقویت حس تعلق کودکان نسبت به مدرسه می باشد. روش ا ین پژوهش، توصیفی- تحلیلی و ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مطالعات اسنادی- پیمایشی از طریق توزیع پرسشنامه و مصاحبه با والدین دانش آموزان سال سوم دبستان می باشد. برای بدست آوردن تاثیرات فضای سبز بر کودکان در این مدرسه، از آزمون T تک نمونه ای استفاده شده که عدد 3 به عنوان میانه نظری این تاثیرات انتخاب شده است. با استفاده از نرم افزار SPSS20 اطلاعات مربوط استخراج گردید. حاصل بررسی های انجام شده حاکی از آن است که آلفای کرونباخ پرسشنامه دارای پایایی 0.861 است و در مدرسه فوق فضای سبز کافی (میانگین وزنی 3.7639) جهت افزایش حس تعلق وجود ندارد. در نتیجه، میانگین تاثیرات این فضاها به عنوان یکی از عوامل موثر در ایجاد حس تعلق کودکان، رقم (3.6382) بوده که این امر نشان دهنده تاثیر معنادار طبیعت بر رشد و یادگیری کودکان می باشد.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، فضای سبز ، یادگیری ، کودکان ، مدرسه ، حس تعلق