طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد معماری پایدار (تبلور آن در معماری و توسعه پایدار)

امروزه نگرش کمی به مسکن و توجه به رفع کمبودها از طرفی ومحور قراردادن سودآوری از طرف دیگر، به نادیده گرفتن بسیاری ازنیازهای انسانی و ضرورت های معماری انجامیده است. مسکن درمعنای محتوایی خود با مفاهیمی چون آسایش، آرامش، امنیت روحو روان و محملی که این نیازها را تحقق می بخشد همراه است. براساس اصول معماری، مسکن مطلوب باید پاسخگوی ضرورت هایپایداری، استحکام، زیبایی و انطباق کارکردهای بنا با نیازهایاستفاده کنندگان باشد. مسکن باید محلی برای آسایش ساکنان درابعاد عینی و ذهنی و در واقع جایی باشد که تن و جان در آن بیاساید.از این رو بی توجهی به این اصول و مفاهیم سبب شده تا بسیاریاز واحدهای مسکونی عرضه شده فاقد ارزش های معمارانه و ویژگیهای لازم برای برآوردن نیازهای مردم باشند.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مجتمع مسکونی ، حس تعلق به مکان ، سرزندگی و کیفیت محیط