مدل ارزیابی استفاده از پل های عابرپیاده بر اساس شاخص های تاثیرگذار عابرین

این مقاله به تعیین عوامل تاثیر گذار در استفاده یا عدم استفاده ازپل های هوایی عابر پیاده می پردازد که میزان استفاده از 6 پل را درمرکز شهر تهران مورد ارزیابی قرار داده است. همچنین از 500 نفراز عابرین که از پل های عابر پیاده مزبور استفاده کرده اند و آنهاییکه استفاده نکرده اند ، نظرسنجی بعمل آمد. در اطلاعات بدستامده درصد استفاده کنندگان از پل های عابر پیاده بین 10 تا 70درصد بود. از جمله دلایل استفاده از پل های هوایی، تردد و رفتو آمد زیاد در خیابان ، کاهش در زمان سفر و ارتقا ایمنی عابرینذکر گردید. سایر فاکتورها نقش کمتری در عدم استفاده داشته است.در این مقاله نشان داده شده که استفاده یا عدم استفاده از پل هایهوایی عابر پیاده ، یک عادت است نه یک رفتار تصادفی و برایافزایش استفاده از آنها به نظر میرسد استفاده از پله برقی و آسانسوریک راه حل مناسب بوده باشد اما وجود یک چراغ راهنمایی زمانسپری شده در محدوده زیر پل ، میزان استفاده از پل هوایی عابرپیاده را کاهش می دهد. هم چنین افزایش راه های دسترسی (پلکان)به روی پل ها، موجب افزایش تعداد استفاده کنندگان نمی شود.بر اساس این تحقیق کارکرد پل های عابر پیاده 40 درصد بوده و براساس تحلیل های انجام شده مهم ترین عوامل در عدم عبور از پلهای عابر پیاده عوامل هندسی و کالبدی (مکانیزه)، مکان یابی وعوامل فرهنگی و از مهم ترین عوامل در عبور از پل های عابر پیادهمی توان از مکانیزه بودن، مکان یابی صحیح و عوامل فرهنگی نام برد.

کلیدواژه ها:

پل های هوایی عابر پیاده ، نرخ استفاده ، ایمنی ترافیک ، صرفه جویی در زمان