بررسی مقایسه ای روش های حفاری سنتی و مکانیزه در حفر مغارهای سنگی

با توجه به اهمیت ذخیره سازی نفت و دلایل مختلفی از جمله ایمنی، مسائل اقتصادی و... بحث ذخیرهسازی زیرزمینی مطرح شده است. یکی از روشهای ذخیره سازی زیرزمینی، ذخیره در حفره هایی به نام مغار است. مغارها به دو دسته کلی نمکی و سنگی تقسیم می شوند. همچنین مغارهای سنگی خود شامل دو نوع باپوشش و بدون پوشش می باشد. در مراحل آماده سازی و بهره برداری، حفاری یک مغار از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد. برای حفر مغارهای سنگی روشهای سنتی و مکانیزه وجود دارد. که مهمترین روشسنتی، روش چالزنی و آتشباری است. روش مکانیزه به دو صورت تمام مقطع توسط دستگاه TBM و موضعی توسط ماشینهای حفار بازویی (رودهدر) انجام می شود. با این وجود برای حفر مغارها اغلب از روش سنتی استفاده می کنند. اما اخیراً با پیشرفت تکنولوژی به روشهای مکانیزه نیز روی آورده شده است. باتوجه به هزینه بالای حفاری مکانیزه باید بررسی هایی برای انتخاب نوع روش حفاری انجام شود. برای همین منظور در این مقاله به مقایسه روشهای حفاری از جنبه فنی و اقتصادی پرداخته شده است. در انتها نتایجیکه به دست آمده مبنی بر این است که به صورت کلی اگر طول مغار بیش از 1200 متر، و شرایط زمین تقریبا ثابت یا با تغییرات کمی همراه باشد می توان از روش مکانیزه با دستگاه TBM استفاده نمود، در غیر این صورت روش مکانیزه با رودهدر (roadheader) یا چالزنی و آتشباری مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

ذخیره سازی زیرزمینی نفت ، مغار سنگی ، حفاری چالزنی و آتشباری- TBM ، رودهدر