نقش محیط (طبیعی و مصنوع) در فرایند آموزشی دانشجوها

محیط، بستری برای شکل گیری بسیاری از ویژگی های رفتاری است. به بیانی دیگر بسیاری از عواطف، عادات، سلایق و حتی طرز نگرش ها و نشست و برخاست ها به گونه ای شگرف از محیط تأثیر می پذیرد به همین خاطر است که بسیاری از صاحب نظران، محیط را دانشگاهی نامیده اند که هر فرد با توجه به زمینه ها و استعدادهای خویش می تواند از آن بیاموزد و در معرض تأثیرات آن قرار گیرد، دانشگاهی که هیچ گاه فرد از آن فارغ التحصیل نمی شود. بنابراین توجه به محیط و تلاش برای شناخت آن، می تواند زمینه ساز فهم ریشه ای بسیار از رفتارها و هنجارهایی باشد که در جامعه شکل می گیرد..در ســال های اخیر با توجه به رشد روزافزون و وسعت تغییرات روش های آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری باتمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، در کانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته اســت.چرا که محیط فیزیکی به ســبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید.از آنجا که تعاملات مداوم انسانها بــا یکدیگــر و با منابع محیطی و الگوی یادگیرنده- محوری ، جوهره نظام های آموزشــی جهان امروز و فردا را شــکل می بخشــد، این اعتقاد وجــود دارد که رویکردهای جدید، نیازمند حرکت، کار گروهی و پویایی دانش آموزان و دانشجوبان اســت.از این رو تعریف نیازها و چگونگی ســازماندهی بســتری که چنین نحوه ی یادگیری، در آن قابلیت ظهور داشــته باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است که این مقاله با استخراج از طرح پژوهشی با همین نام و برای دسترسی به این هدف ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

محیط طبیعی ، محیط مصنوع ، فرایند آموزشی ، آموزش