پایداری مجتمع مسکونی با رویکرد احیاء مفهوم امنیت اجتماعی

امروزه شهرنشینی ابعاد وسیعی پیدا کرده است و روز به روز بر جمعیت شهرنشینی افزوده میشود. این رشد سریع جمعیتی نیازمند مسکن در شهرهاست. بی شک رابطه انسان با مکان ، به وسیله مجموعه کنش های او نمود می یابد. به عبارت دیگر مجموعه رفتار های بشر، با کلیت مولفه های موجود در محیط، سنگ بنای این ارتباط را شکل می دهد به نحوی که امروزه توجه به مفهوم امنیت شهروندی و شیوه های ارتقا آن به عنوان یکی از اولویت های اساسی برنامه ریزان و طراحان مبدل گشته است. طراحی فضاهایی که بیشترین تعامل و ارتباط بین انسان ها در آن رخ می دهد، باید به نحوی برنامه ریزی شود که مورد تهدید امنیت قرار نکیرد. یکی از مهمترین دغدغه های که موجبات تعمق و توجه جدی صاحب نظران و برنامه ریزان شهری را به سوی مفهوم توسعه پایدار سوق می دهد، و مدتی است که بحث کلیت شهرنشینی و مشکلات شهر نشینی است، رشد شتاب زدگی شهر نشینی و ایجاد مجتمع های مسکونی است که از مهمترین مولفه های آن ، برقراری اساس امنیت اجتماعی را در بر میگیرد. در ترسیم الگوی توسعه معماری، پایداری شهری و امنیت اصلی ترین محور آن پایداری اجتماعی نقشی راهبردی دارند، زیرا از مهمترین فاکتورهای شکل گیری فضاهای عمومی شهری به منظور ترغیب گروه هایخاص ارتباطی برای حضور در این فضا می باشند. این مقاله در صدد است که ضمن ریشه یابی عوامل دخیل بر نا امنی، توجه ویژه به مفهوم ایجاد امنیت اجتماعی در مجتمع مسکونی ها، در ارایه راهکارهای مطلوب برای حل این مشکل در راستای پایداری نقش آفرینی کند. که روش تحقیقی صورت گرفته در این مقاله توصیفی تحلیلی بوده و همچنین در کیفیت بخشی به آن در راستای ارتقای پایداری ، - به اهمیت موضوع پی برده و در جهت چاره اندیشی مطلوب از طریق مطالعات نظری و تعمیق بخشیدن به آن گام برداریم.

کلیدواژه ها:

امنیت ، امنیت اجتماعی ، پایداری ، مجتمع مسکونی