بررسی آزمایشگاهی تغییرات عمق مزدوج نسبی و طول پرش با عدد فرود در بستر صاف و بسترهای زبر (مطالعه موردی سد بتنی پشت بند دار تنگ پیرزال دهدشت)

تلفات زیاد انرژی توسط پرش هیدرولیکی باعث شده که از آن بعنوان یک پدیده کاهنده انرژی در سیستم های انتقال آب شناخته شود. زبری کف حوضچه عامل مهمی در کنترل، کاهش طول و عمق ثانویه و نیز افزایش افت انرژی توسط پرش هیدرولیکی می باشد. در این مطالعه نتایج بررسی آزمایشگاهی مشخصات پرش هیدرولیکی در حوضچه آرامش با بستری با زبری های عرضی دایره شکل، گذارش شده است. مجموع 96 آزمایش در محدوده اعداد فرود 5.1 تا 12.8 انجام شد. زبری های انتخابی با سه ارتفاع مختلف مورد بررسی قرار گرفتند و در هر ارتفاع سه فاصله متفاوت بین بلوک ها در نظر گرفته شد. همچنین مقایسه نتایج به دست آمده با داده های حاصل از پرش هیدرولیکی بر روی بستر صاف نشان داد که مقادیر عمق ثانویه، طول پرش، طول پرش هیدرولیکی و طول غلطاب، در بستر زبرنسبت به بستر صاف به طور قابل ملاحضه ای کاهش می یابند. در نهایت روابطی برای بدست آوردن عمق مزدوج نسبی، افت نسبی انرژی برحسب عدد فرود جریان فوق بحرانی ورودی برای پرش های تشکیل شده بر روی بسترهای زبر، ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

پرش هیدرولیکی ، بستر زبر ، عمق مزدوج نسبی ، طول پرش