تقابل سنت با توسعه شهری مدرن ایران

معماری یکی از متعالی ترین پدیده های فرهنگ و تمدن بشری است که تاریخی به قدمت حضور انسان در هستی دارد. آنچه که در سراسر تاریخ معماری به معنای سنتی به آثار ساخته شده شکل می دهد، روند یکپارچگی اجتماعی است که بر محور دین و تمدن دینی استوار بوده و در پرتو حاله مقدس قرار داشته است. در معماری اسلامی نیز این روند وجود دارد. دین اسلام، فراتر از یک آیین رسمی است. اسلام یک شیوه کامل برای زندگی در همه اعصار می باشد، به طوری که روش های حصول عالی ترین درجات کمال را در همه شئون و جوانب زندگی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... ارائه نموده است. شهر نیز به عنوان کانون زیست و فعالیت انسان ها، مورد توجه اسلام بوده است، به گونه ای که می توان شهر سنتی اسلامی را مکان تبلور جمیع آموزه های اسلامی دانست. در نیای امروز که با انواع مشکلات شهری (باورود مدرنیسم) روبرو هستیم، بدون شک رجوع به اصول نظری و عملی شهر اسلامی (سنتی ایرانی) به عنوان یک راهبرد کامل، راه گشای مشکلات کنونی خواهد بود. تفکر در مفاهیم سنت و مدرنیته نشان دهنده این است که عدم شناسایی دقیق مبانی نظری و فکری مفاهیم آنها موجبات مشکلات عدیدهای را فراهم آورده است. مقاله حاضر با بیانی توصیفی- کاربردی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به بررسی مفاهیمی چون: مبانی معماری اسلامی، مبانی مدرنیسم و تاثیر تفکرات مدرنیسم بر معماری اسلامی (سنتی ایرانی) پرداخته و در پایان راه حل هایی جهت رفع بحران به وجود آمده ارائه خواهیم کرد، با این هدف که بتوانیم با بهره گیری از اصول و مبانی سنتی (اسلامی) معماری به مقابله با چالش ها و بحران های شهرسازیی معاصر بپردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری ، سنت ، اسلام ، مدرنیسم