رویکرد توسعه پایدار محله ای در فرآیند برنامه ریزی شهری

توسعه پایدار شهری از جمله نظریات مطرح در دهه های اخیر می باشد. اگر در مقیاس خردتر و به صورت محلی به این مفهوم پرداخته شود، توسعه پایدار محله ای مطرح می شود.رویکرد توسعه پایدار محله ای در پی محوریت قرار دادن محله به عنوان عنصر اصلی شکل دهنده شهر در فرآیند برنامه ریزی شهری می باشد.بدیهی است، برنامه ریزی شهری بدون در نظر گرفتن نیازها، پتانسیل ها و ویژگی های محلات شهر، تحقق کامل نمی یابد.با رشد روزافزون جمعیت شهری و دور شدن از مفهوم محله و محله گرایی در توسعه های جدید، کیفیت محیط زندگی شهری به طور محسوسی در حال نزول است و این در حالی است که تغییرات برخاسته از روند صنعتی شدن، خود دگرگون کننده سبک زندگی شهری است.با نادیده انگاشتن محله به عنوان عاملی هویت بخش در عرصه حیات شهری توسط برنامه ریزان ، تبعات ناشی از روند زندگی صنعتی نمود بیشتری یافته، اما با نگاه تازه ای که رویکرد توسعه پایدار محله ای مطرح می کند و با بازگشت دوباره به مفهوم محله به عنوان سلول حیات بخش و سازنده ی پیکره ی شهر، امید آن می رود تا کیفیت مطلوبتری برای زندگی افراد مهیا شود.هدف این مقاله تبیین مفهوم توسعه پایدار محله ای، معیارها و شاخص های مطرح در این مفهوم است.در این راستا برخی تجارب جهانی مرتبط با آن نیز بررسی خواهد شد و در نهایت اثر بخشی این مفهوم در ارتقاء کیفیت زندگی محله ای مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

معیارهای پایداری محله ، محله مسکونی ، محله پایدار ، توسعه پایدار محله ای