خوانایی اقلیمی، رویکرد هویت بخش به مجموعه های مسکونی در بافت جدید شهر همدان

مسکن به مثابه کالبدی عینیت بخش به مبانی فکری و تواناییهای فنی سازندگان آن در باز شناخت معماری هر منطقه جایگاه ویژه ای دارد. در معماری سنتی ایران، «طراحی اقلیمی» به عنوان رویکردی الگوساز و نماد پرداز ، خوانائی مفهومی و خوانائی بصری را میسر ساخته و عاملی مؤثر در ، هویت بخشی مکانی به معماری مسکن محسوب می گردد.از آنجا که در طراحی مسکن امروز، توجه به خصوصیات اقلیمی صرفاً در حد تأمین نیازهای عملکردی است، در این مقاله ابتدا بر تبیین جایگاه اقلیم به عنوان بستر هویت بخش به شهر پرداخته شده و سپس راهکارهای عملی در تبدیل محدودیتهای اقلیمی به بنیانهای هویت بخش در معماری اقلیم سرد به عنوان نمونه مورد مطالعه ارائه می گردد.هدف از تحقیق، بازشناسی رابطه دو سویه «اقلیم و هویت مکانی» در راستای یافتن راهبردهای عملی در هویت بخشی به مسکن با تکیه بر تلفیق دانش جدید اقلیمی در روند طراحی بافتهای مسکونی است.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایران ، طراحی اقلیمی ، خوانائی مفهومی ، خوانایی بصری ، هویت