بررسی و تحلیل نقش طراحی محیطی درارتقای تعاملات اجتماعی و مشارکت پذیری ساکنین در فضاهای عمومی شهری

امروزه مشارکت مردمی به عون یکی از ارکان اصلی سیاستگذاری های شهری محسوب می گردد. فضاهای شهری در قالب طراحی های محیطی می تواندایجاد کننده انگیزه های اقتصادی فراوانی برای یک شهر در قالب جذب سرمایه های اقتصادی نیز باشد و فعالیت توام اقتصادی و اجتماعی در شگوفایی سرمایه های اجتماعی در مسیر مشارکت و مشارکت پذیری شهروندان خواهد شد . پژوهش حاضر به شیوه میدانی از طریق روشهای گرد آوری اطالعات به شیوه کتابخانه ای و میدانی بوده که از طریق پرسشنامه و مصاحبه به بررسی پرداخته و چنین استنباط می شود که بین فرهنگ بومی مردم وسطح دسترسی مردم به شیوهای مختلف در بهره مندی از مشارکت اجتماعی و همچنین تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی از طریق طراحی محیطی رابطه نزدیکی وجود دارد.از جمله عوامل اصلی تقلیل فشارهای روحی و روانی که می تواند زمینه ساز مشارکت پذیری و افزایش تعامالت اجتماعی و بالا بردن ضریب نقش پذیری در قالب و محور سرمایه های اجتماعی نه برای نسل حاضر بلکه توام با آنها جهت پویا نمودن این جریان برای نسل های آینده در قالب طراحی های محیطی می باشد .توجه به ویژگی های محیطی و فرایند زندگی انسانی در شهرهای مختلف همگام با نهادینه سازی الگو های ملی و محلی در طراحی های محیطی و همچنین لحاظ نمودن خصوصیات مختلف گروه های سنی و جنسی پایه های رشد اقتصادی و اجتماعی و سرمایه اجتماعی در جامعه را قویتر نموده و در افزایش حس مکانی راه گشایی برای حل بسیاری از مشکلات خواهد شد .

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی و طراحی محیطی ، فضاهای عموی ، تعاملات اجتماعی ، سرمایه اجتماعی