بررسی نقش عملکرد مدیریت شهری در بهبود کیفیت زندگی ( مطالعه موردی: منطقه 1شیراز)

درک جایگاه مفهوم کیفیت زندگی سر منشا دیدگاه نوین در تاریخ معماری به حساب می آید. در حرکت اندیشه به اثر آفرینش مکان و از اثر به کیفیت ، چرخه ای ایجاد میشود که در آن کمیت زندگی به ظهور می رسد. کیفیت زندگی به­عنوان یک مفهوم ذهنی مبتنی بر ارزشها و تمایلات فردی در ارتباط با میزان رضایت مندی از زندگی در نظر گرفته شده است. دراین پژوهش تلاش میشود ضمن بررسی رابطه، میزان اثر گذاری عملکرد مدیریت شهری بر کیفیت زندگی شهروندان در فضای شهر مورد مطالعه قرار گیرد.روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و نیز جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای، مشاهدات میدانی و تکمیل پرسشنامه با حجم نمونه ای 200خانوار و به شیوه ی تصادفی تدوین شده است. برای تحلیل فرضیات از آزمونهایی نظیر اسپرمن و فریدمن استفاده شده است .نتایج نشان میدهد بین متغیرهای مدیریت شهری وکیفیت زندگی با ضریب 0.499 همبستگی مثبت وجود دارد.برای رتبهبندی شاخصهای مدیریت شهری از آزمون فریدمن استفاده شده است.که نشان می دهد بین شاخصهای کیفیت و خدمات شهری)کمیت( اختالف معناداری وجود دارد و خدمات شهری با 3.71 نسبت به سایر شاخصها در رتبه بالا تر قرار دارد.در نهایت راه کارهایی چون ؛ بهبود وضعیت ترافیک با توجه به قرار گرفتن حرم حضرت احمدبن الموسی)ص( در این منطقه، بهبود وضعیت بهداشت و ساماندهی زباله ها ، توجه به چیدمان مبلمان شهری، بهسازی و نوسازی آسفالت، مناسب سازی معابر برای معلولین و... در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

مفهوم کیفیت زندگی ، مدیریت شهری ، رضایتمندی ، شیراز