بررسی خانه های سنتی با رویکرد باز خوانی مولفه های همساز با اقلیم خانه های تاریخی تبریز

بحران انرژی و صرفه جویی در مصرف آن، لزوم تجدید نظر در نحوه ساخت و ساز را به یکی از ارکان اصلی برنامه ریزی و طراحی کشور تبدیل نموده است. به طوری که حفظ منابع انرژی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی به مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی امروز مبدل شده و براین اساس در گذشته و در نبود امکانات مدرن برای استفاده از انرژی فسیلی، نیازهای متفاوت هر اقلیم منجر به شکل گیری معماری خاص در هر پهنه اقلیمی شده است. بررسی ویژگی های طراحی کالبدی و مصالح و روشهای اجرایی آن، نشان می دهد که در طراحی معماری این خانه ها علاوه بر استفاده از انرژی های طبیعی برای تامین آسایش حرارتی، با شرایط نامطلوب اقلیمی نیز مقابله شده است. به این ترتیب معماری بومی با کمترین نیاز به انرژی فسیلی، ضمن صرفه جویی در هزینه ها، از آلودگی و تخریب محیط زیست نیز جلوگیری به عمل آورده و مصداق بارزی از معماری پایدار است. کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی وآلودگی محیط زیست درمعماری، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. بسیاری از بناهای سنتی ، از لحاظ فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و محیطی یکی از ارزش هایی است که قابلیت تعمیم در معماری امروز را دارد.