طراحی شبکه اتوبوسرانی با هدف بشینه ای سازی رضایت استفاده کنندگان به کمک الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات

سامانه حمل و نقل اتوبوس یکی از مهمترین سامانه های حمل ونقل همگانی به شمار می رود بهبود این سامانه تاثیر به سزایی در عملکرد و افزایش کارایی سامانه حمل و نقل شهرها به تبع آن رضایت بشیتر و جذب مسافران خواهد داشت، که این امر به نوبه خود به کاهش ترافیک الودگی و محیط زیست و مصرف انرژی می انجامد. مجموعه مسایل طراحی شبکه اتوبوسرانی، با یافتن مسیرهای بهینه اتوبوسرانی و تعداداتوبوس در هر مسیر، از جمله مسایل زیربنایی در برنامه ریزی حمل و نقل همگانی به شمار می روند. این مسایل به لحاظ محاسبات بسیار پیچیده بوده و حل دقیق آن برای مثالهای واقعی میسر نیست. این تحقیق تلاش می کند که تا با استفاده از الگوریتم اجتماع ذرات به عنوان یک الگوریتم فراابتکاری روشی جهت پیدا کردن مسیر بهینه بله لحاظ تامین رضایت بیتر استفاده کنندگان از سامانه ارائه کند. رضایت استفاده کنندگان از سامانه بوسیله یک تابع هدف کلی متشکل از پارامترهای تقاضای پوشش داده شده، فرکانس مسیر، میزان دسترسی به سامانه تعداد انتقال و مسافت طی شده سنجیده می شود مدل پیشنهادی روی شبکه فرضی Sioux Falls پیاده و نتایج حاصل از ان با نتایج الگوریتم های کلونی مورچگان و دایکسترا مقایسه می گردد برتری مسیرهای ارائه شده توسط الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با الگوریتم های کلونی مورچگان و دایکسترا کاملا مشهود است.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه اتوبوس ، رضایت استفاده کنندگان ، الگوریتم اجتماع ذرات ، الگوریتم کلونی مورچگان ، الگوریتم دایکسترا