بررسی و تحلیل تنوع کاربری های و ارتباط آن با الگوی پراکنش جمعیت در مناطق شهری (مطالعه موردی: منطقه ی 1 شهر اهواز)

توسعه ی تنوع کاربری شهری از جمله اهداف مهم برنامه ریزان شهری می باشد. در این مطالعه هدف تعیین تنوع کاربردی و پراکنش جمعیتی و بررسی ارتباط بین آنها می باشد. در این مطالعه از داده های منطقه ی 1 شهر اهواز استفاده شد و تنوع کاربری و پراکنش جمعیت برای نواحی 6 گانه ی آن محاسبه شد برای تعیین تنوع کاربری از شاخصهای سیمپسون و آنتروپی و برایتعیین پراکنش جمعیت از شاخصهای آنتروپی نسبی و تراکم جمعیت استفاده شد و برای تعیین ارتباط میان آنها از ضریب همبستگی پیرسون استافده شد ناحیه ی 5 دارای بیشترین تنوع کاربری در شاخص سیمسون 0/37 و در شاخص انتروپی 0/50 می باشد بیشترین توزعی و تراکم جمعیت را ناحیه ی 4 (در شاخص سیمسون 0/37 و در شاخص انتروپی و 0/50 می باشد بیشترین توزیع و تراکم جمعیت را ناحیه ی 4 در شاخص انتروپی نسبی 0/36 و در تراکم جمعیت 16/20 نفر در کیلومتر مربع دارد کمترین تنوع کاربری را ناحیه ی 4 دارد کمتین توزیع جمعیت را نواحی 3 و 6 دارند کمترین تراکم جمعیت را ناحیه ی3 دارد. بین شاخصهای انتروپی نسبی با سیمپسون و آنتروپی نسبی با آنتروپی ارتباط معنادار مشاهده نمی شود بین تراکم جمعیت با شاخص سیمپسون همبستگی 0/39 و تراکم جمعیت با شاخص آنتروپی همبستگی و 0/40 وجود دارد که همبستگی نستا قوی است و نشان دهنده ی این است که نواحی که تراکم جمعیتی کمتری دارند دارای تنوع کاربری بالاتری می باشند.

کلیدواژه ها:

تنوع کاربری ، شاخص انتروپی ، شاخص آنتروپی نسبی ، شاخص سیپسون ، تراکم جمعیت