ارزیابی شاخصهای پایداری دراقتصادشهرساحلی با تاکید بر مدل تعادل اقتصاد دریایی و محیط زیست

توسعه شهر ساحلی توسط دریا و منابع طبیعی حمایت می شودو بطور مستقیم و یا غیرمستقیم به اقتصاد دریایی وابسته است شهر ساحلی بستری مناسب برای گسترش صنایع دریایی است سود اقتصادی ناشی از فعالیت هایی چون شیلات و ماهیگیری حمل و نقل دریایی ، گردشگری و ... به شهر ساحلی پویایی بخشیده است و سطح کیفی زندگی آن را ارتقا میدهد با این حال ظرفیت استفاده از منابع دریایی و توسعه ساحلی محدود است اگر سرعت توسعه اقتصادی از ظرفیت محیط فراتر رود تعادل میان محیط زیست طبیعی و اقتصاد دریایی برهم ریخته و دستیابی به توسعه پایدار غیرممکن خواهد شد یک شهر ساحلی درهنگا متوسعه اقتصادی نیازمند توجه بیشتر به حفظ محیط زیست و هویت طبیعی خود است این مقاله با تمرکز برمفهوم توسعه پایدار و با استفاده از فرمولهای آماری به ارزیابی کمی میزان هماهنگی و تعادل بین محیط زیست و اقتصاد دریایی شهر ساحلی بندر کیاشهر دراستان گیلان پرداخته است ترکیب منطق ریاضیات این نوشتار با بحثهای تئوریک و ارزیابیهای کیفی رایج درزمینه توسعه پایدار باریمحاسبه درجه پایداری شهر هدف گذاری شده است.

کلیدواژه ها:

اقتصاد دریایی ، شهرساحلی ، ظرفیت زیست محیطی ، درجه توسعه پایدار ، هویت طبیعی