ارزشیابی سطح قابلیت زندگی شهراصفهان ازدیدگاه شهروندان

رشدسریع شهرنشینی شهرها را با مشکلات متعددی مواجه کرده است مقابله بااین مشکلات نیازمند اتخاذشیوه های مناسب مدیریت و برنامه ریزی شهری است یکی ازالگوهای نوین برنامه ریزی شهری راهبرد توسعه شهری است که سه هدف عمده رشداقتصادی کاهش مستمرفقر و بهبود مدیریت شهری را دنبال می کند ازدیدگاه این راهبرد شهرها برای رسیدن به این سه هدف باید قابل زندگی بانک پذیر رقابت پذیرو دارای حکمرانی خوب باشند هدف ازاین مقاله بررسی وضعیت مناطق چهارده گانه شهر اصفهان ازنظر شاخص قابلیت زندگی به عنوان یکی ازارکان راهبرد توسعه شهری است برای این منظور ابتدا با استفاده از روش نگرش سنجی سطح این شاخص درهرمنطقه محاسبه و سپس به کمک نمودارهای تارعنکبوتی وضعیت هرمنطقه ترسیم شده است نتایج پژوهش نشان میدهد که باوجود تفاوت هایی که بین مناطق چهارده گانه شهرداری ازنظر زیرشاخصهای قابلیت زندگی وجود دارد کم و بیش تمام مناطق ازکیفیت دسترسی به خدمات پایه رضایت دارند و شهراصفهان را شهری ایمن سالم و زیبا میدانند

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، راهبرد توسعه ی شهری ، قابلیت زندگی ، نمودار تارعنکبوتی