تحلیلی بر توزیع مکانی فضای سبز شهر مهریز

این مقاله به تحلیل توزیع مکانی فضای سبز سطح شهر مهریز می پردازد. بدین منظور و در چارچوبروش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با استفاده از نرم افزار GIS ، سنجش درجه توزیع متعادل با استفاده از ضرایبآنتروپی و جینی؛ تعیین الگوی پراکنش فضای سبز از ضریب موران، نحوه تمرکز آنها با تکیه بر ضریب Gعمومی و تکنیکهای مربوط به خودهمبستگی فضایی بررسی شده است. بعلاوه، جهت تعیین نوع پراکندگیفضای سبز از روش تحلیل نزدیکترین همسایگی استفاده شده است. داده ها به روش کتابخانه ای و با مراجعهبه منابع و سازمانهای ذیربط گردآوری شد. نتایج نشان داد: مقداری نابرابری و ناهماهنگی در توزیع فضایسبز در سطح شهر مهریز وجود دارد و الگوی توزیع و تمرکز آنها از نوع تصادفی به سمت پراکنده با تمرکزبالا (نقطه داغ) است که بیانگر این است که فضاهای با دسترسی بالا در مجاور یکدیگر متمرکز شده اند. درمجموع، نتایج تحقیق حاکی از نابرابریهای اجتماعی و نبود عدالت در توزیع کاربری فضای سبز در سطحشهر مهریز است.

کلیدواژه ها:

تحلیل توزیع مکانی ، فضای سبز ، بحران زیست محیطی ، شهر مهریز