استراتژی توسعه شهری (CDS) رویکردی راهبردی در فرایند مدیریت شهری

در چند سال اخیر رویکرد استراتژی توسعه شهری (CDS) نه تنها به عنوان یکی از جدیدترین و کارآمد ترین پارادایم های برنامه ریزی شهری مطرح شده بلکه بسیاری از سیاستگذاران و برنامه ریزان شهری در کشورهای مختلف سعی بر این دارند که با استناد به مطالعات موردی موفق ، این موضوع را تبیین کنند که استراتژی های توسعه شهر (CDS) با کدامین سازوکارها می توانند تغییرات مثبت در زندگی عادی شهروندان و کاهش فقر شهری ایجاد کند . در واقع رویکرد CDS به مثابه ابزاری تلقی می گردد که بهبود شرایط زندگی شهروندان را به عنوان هدف اصلی انتخاب کرده و مستقیماً مقوله کاهش فقر شهری را نشانه رفته است . دراین رویکرد روش های مشارکتی مورد تأکید قرار گرفته و هدف اصلی آن تأمین توسعه پایدار شهری از طریقایجاد پتانسیل اجتماعی برای افزایش چشم انداز مشارکتی و اقدام همگانی می باشد . کاهش فقر شهری ،اتخاذ راهبردهای حمایت از گروه های کم درآمد و بهبود شرایط زندگی طیف غالب شهری از مهمتریناهداف استراتژی توسعه شهری به شمار می آید . مقاله حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع و اسناد خارجی در زمینه CDS به بررسی و تشریح این رویکرد ، اهداف ، اصول و عملکرد اجرایی و نحوه جذب مشارکت عمومی پرداخته می شود و سعی دارد تا ضمن بررسی استراتژی توسعه شهری به جایگاه رهیافت CDS در این مقوله و نقش آن در انتظام فضایی شهرها بپردازد و نتیجه فرایند این تحقیق معطوف به این مطلب است که روش شناسی استراتژی توسعه ی شهری یکی از کامل ترین و در عین حالواقع گرا و عملی ترین روش شناسی ها در میان مجموعه ی اسناد و برنا مه ریزی های توسعه ی شهری میباشد و به چندین نکته تأکید دارد از جمله : اینکه روی سیستم مدیریت شهری حرکت می کند و به شدت بهفرآیند اعتقاد دارد و در این فرایند به آینده سازی توجه می شود نه آینده نگری و در پی خلق فرصت هایجدید می باشد.

کلیدواژه ها:

استراتژی توسعه شهری ، برنامه ریزی استراتژیک ، مدیریت شهری ، مشارکت عمومی