شناخت تحلیلی بر محدوده بافت تاریخی شهر نیشابور به منظور اولویت های بازآفرینی شهری پایدار

بافت تاریخی و کهن شهرها به واسطه قدمت تاریخی و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، قرارگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی آن و غیره دارای ارزش و جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد. در حالیکه اینگونه بافت ها علیرغم دارا بودن پتانسیل ها و نقاط قوت، در طول زمان با تحولات متعددی مواجه شده و به تدریج دچار نارسایی و اختلال گردیده اند. به همین جهت توجه به بازآفرینی شهری با اولویت های ساماندهی، احیاء ( زنده سازی) و توانمندسازی در جهت خدمت رسانی بیشتر به ساکنین بافت تاریخی شهر مهم به نظر می رسد. روش تحقیق مقاله حاضر، در مرحله ادبیات موضوع، روش توصیفی و تحلیلی و با ابزار گردآوری داده : مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است؛ در ادامه با روش مشاهده، در بستر مطالعات میدانی در سطح بافت تاریخی شهر نیشابور اقدام به بررسی و پیمایش محیط شده است. نتایج حاکی از آن است که توجه به هشت زمینه اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی، کالبدی، حمل و نقل و ارتباطات، زیست محیطی، اداری، انسانی باعث بازآفرینی در بافت تاریخی شهر نیشابور در جهت تحقق شهری پایدار می گردد. راهکارها، راهبردها و سیاست گذاری های پیشنهادی کاربردی بوده و می تواند راهبردی برای آگاهی طراحان نسبت به چگونگی بازآفرینی شهری پایدار در بافت تاریخی شهر نیشابور، فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

اولویت های بازآفرینی ، ساماندهی ، احیاء ، توانمندسازی ، شهر پایدار ، بافت تاریخی شهر نیشابور