بررسی جامعه شناختی پیامدهای محله محوری و نقش آن در شکوفایی مدیریت در کلان شهرها

هدف در این مقاله بررسی جامعه شناختی مدیریت محله محور در شکوفایی خدمات به شهروندان و پیامدهای این گونه مدیریت است. برای فراهم شدن زمینه های مشارکت اجتماعی مردم رویکرد محله محور لازم است. مفاهیمی چون برنامه ریزی از پایین، مشارکت جمعی، توزیع عادلانه امکانات تنها در سایه مفهوم توسعه محله ای و برنامه ریزی محلات شهری عینیت می یابد. در این پژوهش به بررسی جامعه شناختی پیامدهای محله محوری در اداره کلان شهر تهران (مورد مطالعه: محله های از گل، جنت آباد، حکیمیه، خانی آباد تهران) پرداخته شده است. روش تحقیق با ترکیب دو روش کمی و کیفی بوده است. حجم نمونه در روش کیفی (44 واحد مشاهداتی ) است . 4 تن از مدیران محلات مورد مطالعه و 20 نفر از اعضای شورایاری محلات و 2 تن از اعضایی که مداوم از خدمات سرای محله استفاده می کنند و اما حجم نمونه در روش کمی با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر است. پژوهش دارای 6 فرضیه است که 4 فرضیه اول با روش کمی و دو فرضیه آخر با روش کیفی بررسی شده اند. در قسمت کیفی پژوهش با اجرای کدگذاری های مختلف به پدیده های اصلی (تغییرات اجتماعی، نابهنجاری های اجتماعی، توسعه محله محوری و عدم توسعه محله محوری) دست یافته و به بررسی جامعه شناختی شرایط علی، شرایط زمینه ای و مداخله گر و استراتژی های مختلف تاثیرگذار بر پدیده و در نهایت پیامدهای متاثر از پدیده پرداخته شده است؛ و در روش کمی با پیمایش به نتایجی دست پیدا کرده که از جمله آن ها همکاری در حد متوسط مردم در اجرای این طرح بوده است. محله محوری که از زمینه های تغییرات اجتماعی در ایران بوده خود توانسته تغییرات ارزشمندی در محلات مسکونی شهر تهران ایجاد کند. با نشات گیری این طرح محوری از اخلاق مدنی، در اداره کلان شهر تهران موثر بوده و با کنترل گرایش به رفتار نابهنجار در هویت محله تاثیرگذار بوده است. احساس مسیولیت شهروندان بر محله محوری و پیامدهای آن تاثیر داشته و با القا حس تعلق و هویت محله ای موفق عمل نموده است و رضایتمندی اجتماعی مردم رابطه محکمی با پیامدهای محله محوری نشان داده است.

کلیدواژه ها:

پیامدهای محله محوری ، مدیریت محله محور ، مشارکت اجتماعی