بررسی و سنجش احساس امنیت زنان محلات شهری ( مورد پژوهش: محله نوغان در منطقه ثامن مشهد )

ایجاد فضاهای شهری متناسب با گروه های اجتماعی به وسیله شناخت نیازهای مختلف آنها در ابعاد کمی و کیفی از مهمترین اصول طراحی شهری است که می بایست کیفیت محیط را ارتقاء دهد و بستر مناسبی را برای زندگی فعال شهری فراهم آورد. جنسیت از مهمترین عواملی است که باعث ایجاد تفاوت در افراد می گردد که نمود آن در فعالیت ها و رفتارهای وی می باشد. لذا ایجاد فضاهای شهری مناسب و پاسخگو به نیازهای زنان با توجه به ویژگی های خاص آنها در راستای تامین امنیت از مهمترین ضروریات طراحی شهری است که این مسیله در بافت های فرسوده شهری به خاطر مشکلات مختلف کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد.هدف اصلی این پژوهش بررسی و سنجش احساس امنیت زنان در محله نوغان در منطقه ثامن مشهد به عنوان نمونه پژوهش می باشد. جمعآوری اطلاعات در این پژوهش به دو روش اسنادی کتابخانه ای و پیمایشی صورت گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش تحلیل تاپسیس استفاده گردیده است که تلاش نموده تا با تبیین معیارها و مولفه های موثر بر امنیت، به ارزیابی امنیت زنان در این منطقه بپردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که امنیت زنان در محله نوغان به خاطر بروز انواع جرایم و تخلفات شامل دزدی و سرقت، استعمال مواد، مزاحمت های خیابانی و ... که باعث کاهش امنیت زنان در فضاهای شهری متوسط رو به پایین می باشد.

کلیدواژه ها:

فضا ، فضاهای شهری ، امنیت و احساس امنیت ، محله نوغان ، روش تاپسیس