بررسی عدالت فضایی در توزیع خدمات، با تاکید بر مدیریت شهری (مورد مطالعه: محلات منطقه 19 تهران)

سرآغاز عدالت اجتماعی ریشه در عدالت فضایی و محیطی دارد. با توجه به اینکه خدمات شهری به مثابه نوعی کالای عمومی محاسبه می شود که برآورد و مکان یابی صحیح آن ها در حوزه مدیریت شهری است؛ بنابراین نمی توان بخشی از جامعه شهری را از آن محروم کرد. عدالت فضایی به منزله توزیع عادلانه خدمات و امکانات شهری به منظور رسیدن به یک جامعه متوازن و یکی از رهیافت های عدالت اجتماعی است. عدم توزیع مناسب خدمات باعث از میان رفتن عدالت و افزایش نارضایتی شهروندان از محل سکونت خود و مدیران شهری خواهد شد. روی تحقیق توصیفی تحلیلی است. به منظور تحلیل توزیع خدمات شهری در منطقه 19 شهرداری تهران از مدل ویکور استفاده شده است. نتایج نشان می دهد خدمات در منطقه 19 به طور عادلانه توزیع نشده است به نحوی که در عدالت فضایی از لحاظ برخورداری از شاخص های مطروحه، محله شریعتی شمالی با امتیاز 0.042 بیشترین سطح برخورداری را از امکانات و خدمات دارا می باشد و محله شهید کاظمی با امتیاز 1، کمترین برخورداری از امکانات و خدمات منطقه 19 را دارا است.

کلیدواژه ها:

توزیع خدمات ، عدالت فضایی ، مدیریت شهری ، منطقه 19