مکان یابی کاربری اراضی شهری با تاکید بر برنامه ریزی حمل و نقل درون شهری ( نمونه موردی: منطقه 10 کلانشهر مشهد)

شهر یک سیستم فضایی است که عناصر آن نسبت به همدیگر در ارتباط می باشند و به دلیل ماهیت سیستمی آن روابط متقابل پیچیده ای بین سیستم حمل و نقل شهری و محیط اقتصادی اجتماعی و کالبدی آن وجود دارد. از طرفی هدایت و سازماندهی اجزای مختلف شهر در چارچوب طرح های شهری انجام می شود و جهت انجام برنامه ریزی حمل و نقل شهری نیاز به استفاده از داده های بخش های فوق الذکر می باشد. بدین ترتیب برنامه ریزی حمل و نقل شهری به عنوان جزیی از برنامه ریزی فضایی شهر که جنبه های سه گانه اجتماعی اقتصادی و کالبدی را مورد توجه قرار می دهد و از طرفی کاربری های شهری به دلیل ماهیت سیستمی شهر از طریق شبکه های ارتباطی و جریان های ترافیکی آنها در ارتباط مستمر و متقابل هستند و به همین دلیل برنامه ریزی حمل و نقل شهری به عنوان موثرترین ابزار هدایت توسعه شهر و شکل دهی به محیط آن مطرح می باشد؛ بنابراین با توجه به مطالب فوق الذکر هدف کلان پژوهش حاضر مکانیابی کاربری های شهری با در نظر گرفتن ارتباط متقابل دو سیستم کاربری زمین و حمل و نقل و ترافیک درون شهری می باشد که این امر موجب افزایش ایمنی و کارایی شبکه ترافیکی، توزیع متناسب کاربری های شهری با رعایت سلسه مراتب معابر، کاهش سفرها و کمک به برنامه ریزی و طراحی توام شهر و شبکه و ... خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، اراضی شهری ، حمل و نقل درون شهری ، مشهد