تاثیر به کارگیری اصول نو شهرگرایی در بهبود ساختاری فضایی محلات سنتی با تاکید بر اصل توسعه پایدار (نمونه مورد مطالعه: محله باغ خونی شهر مشهد)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 469

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

URBANPLANING08_130

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1396

چکیده مقاله:

در دهه های گذشته توجه و علاقه مندی به ایجاد محله های پایدار با انگیزه های زیست محیطی، سلامتی و محورهای اقتصادی وجود داشته است زیرا محله رکن اصلی کالبد شهری است و آینده تعادل زندگی اجتماعی در شهرها بستگی بسیار زیادی به حفظ واحد محله دارد. در واقع با وجود محله هاست که زندگی در بزرگ ترین شهرها می تواند دلپذیر و انسانی باشد. از سویی دیگر مقوله ی توسعه ی شهری پایدار نیز در سال های اخیر به عنوان یک موضوع مهم در کلیه ی جوامع علمی مطرح بوده و بخش وسیعی از ادبیات توسعه ی شهری را به خود اختصاص داده است. از این رو ارتباط دو مقوله ی پایداری و محله شهری و پیوند آن ها در قالب یک موضوع، بحث اصلی این مقاله است. در این راستا هدف این مقاله بررسی بهبود ساختاری فضایی محله براساس ارکان طراحی شهری پایدار به عنوان یکی از اصول نوشهرگرایی می باشد. از این رو پس از بررسی ادبیات نظری موضوع، عوامل موثر در پایداری یک محله بررسی خواهد گردید. روش تحقیق پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات از طریق دو شیوه اسنادی و پیمایشی صورت گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که با وجودی که مفهوم توسعه ی پایدار، رویکرد جدیدی در طراحی محلات شهری می باشد ولی اصول آن در محله سنتی باغ خونی وجود داشته است که نشان دهنده آن است که بافت محلات سنتی درایران بر پایه اصول از پیش اندیشیده شده طراحی و شکل گرفه است. هرچند نقش و جایگاه این اصول به دلیل عدم معاصر سازی و معضلات ناشی از مدرنیزه شدن کمرنگ شده است.

نویسندگان

میمنت باغبانی

کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

کتایون علیزاده

دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

نسرین نجیب

کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران