تاثیر کودپتاسیم و محلول پاشی اسیدسالیسیلیک بر محتوای آنتوسیانین و کاهش عارضه فیزیولوژیکی سفیدشدن آریل های انار

در سال های اخیر عارضه دانه سفیدی آریل های انار منجر به خسارات فراوانی به صادرات این محصولشده است. به منظور بررسی اثر کاربرد کود پتاسیم و اسید سالیسیلیک بر میزان عارضه فیزیولوژیکیسفید شدن آریل های انار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرارطی دو سال متوالی اجرا گردید. در این آزمایش تیمار ها شامل رقم در دو سطح (خزر و شیشه کپ) و نیزمصرف کود پتاسیمی به شکل خاکی شامل مصرف سولوپتاس به مقدار 50 و 100 کیلوگرم در هکتار و نیزمحلول پاشی برگی با اسید سالیسیلیک با غلظت 1 و 2 درصد بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلفمصرف سولوپتاس و نیز تیمار محلول پاشی با اسید سالیسیلیک موجب افزایش معنی دار محتوایآنتوسیانین و کاهش درصد دانه سفیدی در میوه انار شدند. حداکثر میزان آنتوسیانین میوه رقم خزر بامصرف سولوپتاس به میزان 100 کیلوگرم در هکتار در سال اول و دوم آزمایش به ترتیب با میانگین 5 / 260و 6 / 198 میلی گرم در لیتر به طور معنی داری نسبت به شاهد بدست آمد، همچنین در سال اول حداقلمیزان دانه سفیدی نیز با میانگین 33 / 11 درصد با مصرف 50 کیلوگرم در هکتار سولوپتاس و در سال دومآزمایش با میانگین 67 / 11 درصد با مصرف 100 کیلوگرم در هکتار سولوپتاس بدست آمد. در مورد رقمشیشه کپ نیز، فقط در سال اول آزمایش حداکثر آنتوسیانین آب میوه با محلول پاشی اسید سالیسیلیک 2درصد با میانگین 5 / 233 میلی گرم در لیتر نسبت به تیمار شاهد حاصل شد، در مورد دانه سفیدی نیز درسال اول کمترین میزان آن مربوط به مصرف سولوپتاس به مقدار 50 کیلوگرم در هکتار با میانگین 11درصد و در سال دوم آزمایش مربوط به مصرف سولوپتاس به مقدار 100 کیلوگرم در هکتار با میانگین33 / 25 درصد دانه سفیدی نسبت به شاهد بود.

کلیدواژه ها:

انار ، کود سولفات پتاسیم ، اسید سالیسیلیک ، دانه سفیدی ، آنتوسیانین