بررسی نقش عناصر بومی معماری ایران در مدیریت مصرف انرژی ساختمان.مطالعه موردی: بادگیر

اهمیت تاثیر متقابل معماری و اقلیم بر هیچ کسی پوشیده نیست و طرح های معماری بدون توجه به ویژگی ها و عوامل اقلیمی و آب و هوایی منطقه، ناقص و پرهزینه خواهد بود. انسان از نظر سطح کمی و کیفی زندگی و آسایش حرارتی، احساس بهتر و بیشتری را دارد وشرایط محیطی این ساختمانها راحتر است بادگیر یکی از عناصر معمارانه ای است که با رویکرد اقلیمی در معماری مناطق کویری و حاشیه کویر ایران ساخته شده است و بصورت کانالی عمودی در سیمای بافت تاریخی شهرها و روستاهای این مناطق، خودنمایی می کند. معماری بادگیرها و عملکرد آ نها که در سرمایش طبیعی بناها در این مناطق موثر بوده اند نشان از نبوغ معمارانی دارد که در طراحی و ساخت آنها نقش داشته اند. بادگیر در مناطق گرم وخشک نه تنها یک عامل برای تنظیم شرایط محیطی که نمادی از معماری این اقلیم است. پژوهش حاضر نقش عناصر کارکردی معماری بومی ایران در مدیریت انرژی و برای نمونه بادگیرهای شهر یزد بررسی می شود. روش تحقیق پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج نشان داد که بادگیر از عناصر اصلی معماری بومی مناطق کویری می باشد و نقش کلیدی و اصلی در رفتار حرارتی و آسایش ساکنان این مناطق را دارد، که بدون تردید از جمله شاهکارهای مهندسی معماری سنتی بشمار می رود. این عنصر مهم وکارآمد، در طی قرن ها در مناطق کویری ایران بدون بهره گیری از انرژی الکتریکی، تهویه ی طبیعی و خنکی را برای بناهای مسکونی و آب انبارها فراهم کردند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، عناصر معماری بومی ، آسایش حرارتی ، بادگیر