جایگاه شهرهای کوچک درسلسله مراتب شهری مطالعه ی موردی استان سمنان

عدم تعادل در سلسله مراتب شهری در جهان به ویژه کشورهای در حال پوست معضلاتی را به وجود آمده است چنین حالتی با شدت و ضعف، ولی به طور غالب در بیشتر مناطق ایران دیده می شود. از آنجا که در کشورهای در حال توسعه همچون ایران، توزیع فضایی جمعیت و توزیع فضایی کانون های شهری در یک چارچوب منظم و هماهنگ بخشی - منطقه ای صورت نگرفته، رشد شتابان جمعیت شهرنشین مسایل و مشکلاتی را ایجاد نموده است. و با توجه به اینکه الگوی توزیع جمعیت رابطه تنگاتنگی با عملکردهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دارد طبیعی است که به دنبال تمرکز فعالیت ها و سرمایه ها در چند شهر بزرگ، مرکز حرکت جمعیت نیز به طرف این نقاط خواهد بود و این مسیله باعث پیدایش هدف تربیتی و کارکردی در سطوح میانی و کوچک کانون های شهری خواهد شد و نظام سلسله مراتب کشور را با مشکلاتی روبه رو خواهد ساخت. بنابراین به منظور برقراری تعادل و توازن در یک الگوی توزیع جمعیت، تاکنون استراتژی های مختلفی به کار گرفته شده که یکی از این سیاست ها توسعه شهرهای کوچک می باشد. افزایش تعداد شهرهای بزرگ به ضرر شهرهای متوسط به خصوص شهرهای کوچک و روستا - شهرها عمل می کند. استان سمنان نیز به نوبه خود دچار گسیختگی سلسله مراتب شهید و تمرکز جمعیت در مرکز استان می باشد. مقاله حاضر مطالعه ای در خصوص بررسی جایگاه شهرهای کوچک در سلسله مراتب شهری است. هدف تحقیق حاضر بررسی جایگاه شهرهای کوچک در تعادل بخشی توزیع فضایی جمعیت مطالعه موردی استان سمنان می باشد. روش تحقیق اسنادی (کتابخانه ای) و در تجزیه و تحلیل اطلاعات است و مدل ضریب کشش تنظیمی و ضریب آنتروپی استفاده شده است. نتیجه و یافته های تحقیق نشان می دهد که شهرهای کوچک منطقه می تواند نقش بسیار موثری در متعادل سازی فضای جمعیت ایفا نموده بنابراین باید این گروه از شهرها توجه خاصی مبذول داشت.

کلیدواژه ها:

شهرهای کوچک ، ضریب آنتروپی ، ضریب کشش پذیری ، توزیع فضایی ، سمنان