بررسی طراحی داخلی فضاهای فعال و غیر فعال در مدارس ابتدایی با رویکرد انعطاف پذیری (نمونه موردی:مدرسه Vittra telephonplan)

مدرسه مکانی است که دانش آموزان ساعات زیادی از وقت خود را در آن می گذرانند. مفهوم مدرسه در طراحی های قدیم مدرسه گریزی، نفرت، ترس، راه روهای طولانی و تاریک و کلاس های خشک بوده است. در طراحی جدید، از فضاهای بی روح، بدون رنگ و نیمکت های انبوه و کلاس های شلوغ استفاده نمی شود. یکی از عوامل موثر در طراحی جدید، فضای انعطاف پذیر است. انعطاف پذیری فضاهای آموزشی در مقیاس های مختلف قابل بررسی است؛ اول: انعطاف پذیری در مقیاس خرد شامل اجزا و عناصری همچون مبلمان، درب وپنجره و... . دوم: انعطاف پذیری در مقیاس کلان، در کنار عناصر و فضاهای آموزشی تعریف می شود. از کنار هم قرار دادن فضاهای یکسان میتوان به انعطاف زیادی در زمینه های عملکردی و ساختاری فضای آموزشی رسید. همراه با تغییرات سریع اجتماعی، اقتصادی و پیشرفت فناوری، انعطاف پذیری به صورت یکی از معیارهای اساسی در برنامه ریزی و طراحی فضاهای آموزشی دیده می شود. هدف این مقاله بررسی طراحی مدرسه ابتدایی با ویژگی انعطاف پذیری می باشد. تحقیق از نوع کاربردی و روش تحقیق آن به صورت کیفی است، جمع آوری اطلاعات مبتنی بر ادبیات تحقیق، مرور متون و منابع، تجارب و تحلیل آنها بوده است. فضای انعطاف پذیر، دانش آموز را در محیط یادگیری آزاد گذاشته و همهبخش های آن امکان تبدیل شدن به محدودهای برای یادگیری دارد. در این محدوده دانش آموز در حال خلق کردن محیط های یادگیری خود می باشد. طراحی برای فضاهای انعطاف پذیر لازم می کند که محیط کاملا دوستانه و یادگیری با بازی همراه باشد و در آن فشار و استرس و اجباری وجود نداشته باشد.همه بخش های فضای انعطاف پذیر محیطی برای یادگیری دانش آموزان بوده و طراحی فضاهای انعطاف پذیر محیطی دوستانه را ایجاب می کند تا دانش آموز دور از استرس آموزش ببیند

کلیدواژه ها:

مدرسه ، انعطاف پذیری ، فضای فعال ، فضای غیرفعال ، فضای آموزشی