بررسی و استخراج پراکندگی الکترومغناطیسی راه نزدیک سطوح ناصاف تصادفی با استفاده از روش عددی تفاضل محدود حوزهی زمان بهبود یافته

شبیه سازی پراکندگی الکترومغناطیسی سطوح ناهموار تصادفی همواره یکی از پرچالش ترین مباحث در سنجش ازدور زمین می باشد. در میان روشهای بسیاری که به این منظور استفاده شده است، روش تفاضل محدود حوزه یزمان (FDTD) به شکل گسترده مورد توجه محققان قرار دارد. این مقاله به منظور بهبود دقت نتایج استخراجشده از سطوح ناهموار تصادفی در ابتدا به ارایه ی یک آنالیز پارامتری از لایه های تطبیق کامل استفاده شده درروش عددی FDTD اقدام نموده و سپس به بررسی تاثیر عملکرد جاذب ها بر میدان های راه نزدیک استخراج شدهاز سطوح ناهموار تصادفی با توزیع گاوسی می پردازد. از این رو، پس از مقایسه ی خطای نسبی جاذب ها در یکآزمون اولیه، به بررسی میدان های استخراج شده ی سطح هایگنس برای سه نوع خاک متفاوت (خاک خشک،خاک رس خشک و خاک رس تر) پرداخته خواهد شد. نتایج نشان می دهند که استفاده از پارامترهای مناسب درجاذب های پرقدرت می تواند به شکل محسوسی منجر به افزایش دقت در میدان راه نزدیک ثبت شده از سطوحناصاف تصادفی شود.

کلیدواژه ها:

سطوح ناهموار تصادفی ، روش تفاضل محدود حوزه ی زمان ، سنجش از راه دور ، روشهای عددی در الکترومغناطیس ، محیط های نامحدود