ارزیابی میزان رضایتمندی شهروندان از سکونت در توسعه های جدید شهری نمونه موردی: شهرک باهنر کرمان

از مهمترین مسائل که توسعه های جدید شهری با آن مواجه می باشند، فقدان هویت و مفهوم سکونت در این سکونتگاه هامی باشد. از این رو در دهه های اخیر ارزیابی الگوهای مختلف سکونت شهری در رضایت مندی ساکنان آن یکی از ابعادمهم مطالعات شهری به شمار می رود. از طریق ارزیابی الگوهای سکونت می توان به نواقص و ناکارآمدی سیاست های اعمال شده در برنامه های توسعه شهری واقف شد. آنچه امروزه توسعه های شهری را تحت تاثیر قرار داده توجه بیش از حدبه تامین کمی نیازهای سکونتی ساکنان شهری و عدم توجه به نیازها و ملاحظات کیفی می باشد. پژوهش حاضر با تکیه بر ضرورت توجه به جنبه های کیفی سکونت در توسعه های شهری به دنبال ارزیابی میزان رضایت مندی ساکنان شهرک باهنر در محدوده توسعه جدید شهر کرمان بوده است که در طی 02 سال گذشته واگذاری و ساختو ساز در این اراضی در محدوده مصوب طرح تفضیلی شهر آغاز شده است. در این راستا سعی شده تا با آشنایی با مفهوم سکونت و رضایتمندی شهروندان از سکونت با تکیه بر داده های میدانی مصاحبه ، پرسشنامه ، مشاهده( به نتایجی در این زمینه دست یافته شود. آنچه که در زمینه این مقاله به عنوان پیش فرض و مساله ذهن را به خود مشغول داشته است، عدموجود مفهوم سکونت و رضایت شهروندان از سکونت در توسعه های جدید شهری می باشد چرا که زندگی پرآشوب امروز روابط اجتماعی را کمرنگ ساخته و آرامش، لازمه سکونت مطلوب است را کم رنگ ساخته است

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ، سکونت ، توسعه های جدید شهری ، شهرک باهنر کرمان