مهم ترین موانع فرهنگی توسعه شهرهای الکترونیک در ایران

شهر الکترونیک شهری است که در آن دسترسی به اطلاعات در هر زمان و مکان دلخواه، با استفاده تعاملی ولحظه ای از خدمات شهری، مطرح نمودن سئوالات شهروندان با مسئولان و دریافت پاسخ از طریق آنها و یا سازمان هایمرتبط در شهر، امکانپذیر می شود. پژوهش حاضر به شناسایی موانع فرهنگی توسعه شهرهای الکترونیک در ایران می پردازد. بدین منظور ابتدا ادبیات موضوع مورد بررسی قرار گرفته و ضمن بررسی مفاهیم پژوهش و مطالعات انجام شده در این زمینه، به شناسایی موانع فرهنگی از طریق بررسی میدانی پرداخته شد و مصاحبه هایی با نمونه منتخب از جامعه خبرگان این پژوهش به روش گلوله برفی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل متن مصاحبه ها از روش تجزیه و تحلیل تم استفاده شد و تم های اصلی عبارت بودند از : کمبود اعتماد، اطمینان و ترس از سپردن کار به رایانه، پایین بودن سطحآگاهی افراد درباره رایانه و ارتباطات الکترونیکی، کمبود آموزش و ضعف سیستم های آموزشی، عدم حمایت حکومت مرکزی و ضعف عملکرد دستگاه ها و سازمان های عمومی، کمبود آگاهی و دانش عمومی مردم، پایین بودن سطح کیفی خدمات ارائه شده، سلطه دیدگاه سنتی و میزان مقاومت در برابر تغییر، ضعف در روشها و سبک های مدیریت و ادارهامور، ضعف قوانین موجود به ویژه در ارتباط با روابط الکترونیکی، باور غیرکارشناسانه برخی افراد درباره گرایش فرهنگ کاربران رایانه و الکترونیک به تخطی از اعتقادات مذهبی، پایین بودن سطح کیفیت زندگی مردم و فقراقتصادی، تنوع فرهنگی و تنوع دیدگاه ها درباره رایانه

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، خدمات عمومی الکترونیکی ، شهر الکترونیکی ، شهروند الکترونیکی