نقش مشارکت مردمی در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری مطالعه موردی: محله چوخورلار تبریز

امروزه دغدغه اصلی عوامل ذیربط در نوسازی بافت های فرسوده جلب مشارکت در بافت برای تحقق پذیری اهداف و طرح ها و برنامه های نوسازی و بهسازی این بافت ها می باشد. تجربیات سال های اخیر نشان داده است که مشوق های اقتصادی بهتنهایی نمی تواند عامل محرک برای جذب مشارکت حداکثری ساکنین بافت های فرسوده باشد وعدم اعتماد به طرح های تهیه شده و سرنوشت این طرح ها از سوی ساکنین همواره عامل بازدارنده جهت مشارکت فعال مردم در بافت های فرسوده می باشد.در این راستا اعتمادسازی محلی و سازماندهی نهادهای مردمی زیربنای جلب مشارکت حداکثری مردم در فرایند نوسازیو بهسازی این بافت ها می باشد. با توجه به پیشینه همیاری و مشارکت در بسیاری از کشورها جلب مشارکت مردمی در امور توسعه طرح های نوسازی وبهسازی بافت های فرسوده می تواند باعث کاهش بارمالی دولت، تسریع در روند اجرای طرح هایبهسازی، بهبود محیط زندگی شهروندان در بافت های فرسوده و بهبود فرایند توسعه شهری شود. لذا پژوهش حاضر در پی تبیین جایگاه و نقش مشارکتی در فرایند بازآفرینی بافت های فرسوده می باشد، که روش بررسی آن پیمایشی و مطالعه اسنادی_کتابخانه ای می باشد. یافته های تحقیق حاضر نشانگر این مهم می باشد که ساکنین در صورت داشتن توان مالیتمایلی نسبت به بهسازی و نوسازی بافت های مسکونی خواهند داشت. ولیکن پایین بودن شرایط مالی آنان را ناچار به پذیرش زندگی در این محله کرده است. به طوری که تقریبا دو سوم از ساکنان این محله از درآمد پایین و غیر متعارف برخوردار هستند که این مسأله محله را جزو محلات فقیر اجتماعی و اقتصادی قرار داده است

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، مشارکت مردمی ، بهسازی و نوسازی ، تبریز ، محله چوخورلار