بررسی نقش رشد هوشمند شهری در توسعه شهری با تاکید بر حمل و نقل

این نکته مهم است که تصمیمات در باب برنامه ریزی حمل و نقل و کاربری زمین با هم هماهنگ باشند؛ زیرا آنها در جهت تکمیل یکدیگرندبه جای آنکه به صورت مجزا یا در تضاد با یکدیگر .باشند . چنین رویکردی امکان هایی فراهم می آورد مبنی براین که تصمیمات در برنامه ریزی حمل و نقل از اهداف کاربری زمین حمایت کرده و تصمیمات کابری زمین اهداف در بخش حمل و نقل را حمایت و تسهیل نماید. امروزه یکی از مهم ترین چالش های پیش روی کلانشهرهای ایران مسئله حمل و نقلدرون شهری است . فقدان برنامه ریزی راهبردی برای سامانه های حمل و نقل شهری علاوه براین که موجب تکرار سرمایه گذاریهای مشترک در زیرساخت های جامعه می شود، باعث ناهماهنگی و ناسازگاری این سامانه ها با یکدیگر نیز شده و ممکن است مشکلات بی شماری را در اتصال زیرسامانه ها به یگدیگر ایجاد کند . رشد هوشمند پیامدهایى مانند تراکم هاى بالاتر، یک پارچهسازى فعالیت ها در درون شهر، توسعه ى درونى، ترکیب کاربرى ها، کاهش مصرف زمین و کاهش فواصل بین محل کار و زندگى،بهره گیرى مفیدتر از فضا، کاهش مصرف انرژى، کاهش آلودگى هاى زیست محیطى، کاهش استفاده از حمل ونقل خصوصى و افزایش کاربرد حمل ونقل عمومى و حداکثر دسترسى به خدمات شهرى و ... را پدید مى آ ورد تا بتواند به بهبود کیفیت محیطشهرى کمک نماید رشد هوشمند که مخالف با رشد گسترده ى شهر است، با هدف کاهش پیامدها و مشکلات گسترش افقى شهرکه در بالا ذکر شد، در زمینه ى شهرنشینى و شهرسازى بر خلق جوامع زیست پذیر ، نزدیکى به طبیعت و حفاظت از فضاهاى باز و زمین هاى باارزش، تجدید حیات و باز، زنده سازى بخش مرکزى شهر، محدود کردن رشد پیرامونى شهر، کاهش اتکاء به اتومبیل شخصى و غیره تأکید مى کند

کلیدواژه ها:

رشد هوشمند ، توسعه شهری ، حمل و نقل ، گسترش افقی شهر