تبیین وضعیت شاخص های امنیت اجتماعی در محلات شهری از منظر شهروندان نمونه موردی: شهر بجنورد

از آنجا که فضاهای شهری به عنوان مهم ترین عامل در زندگی جمعی شهروندان محسوب شده، و زندگی جمعی انسانها نیز از نیاز به امنیت سرچشمه می گیرد لذا بررسی مقوله امنیت از جنبه های مختلف در فضاهای شهری از اهمیت بسزایی برخوردار بوده وهمواره به عنوان یکی از مهم ترین موارد مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری می باشد. در بسیاری موارد نوع طراحی فضایکالبدی، نقشی که به لحاظ کارکردی و عملکردی به خود می گیرد و ابعاد اجتماعی مترتب بر یک محدوده سبب می گردد تا در نظر استفاده کنندگان، آن فضا امن یا ناامن تلقی گردد. به عبارت دیگر فضاهای شهری با ویژگی های خود سبب بروز رفتارهایخاصی می شوند که در برخی موارد این رفتارها، امنیت فضای شهری را تحت تاثیر قرار می دهند. در این رابطه آنچه که طراح و برنامه ریز شهری از دیدگاه امنیت می تواند انجام دهد، تشویق یا عدم تشویق رفتارهای مختلف در فضاست. این پژوهش با هدف بررسی این فرضیه که وضعیت کالبد محلات و کارکردهای مستقر در آن در ارتباط مستقیم با شاخص های تحلیلی امنیتاجتماعی می باشد بوده و برای این منظور پس از شناسایی و تبیین شاخص های امنیت اجتماعی به بررسی وضعیت این شاخص ها در 4 محله از منطقه 2 شهر بجنورد پرداخته می شود. این پژوهش از نوع کاربردی می باشد که برای رسیدن به آن از روش 4 طبق نام - توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که شاخص های امنیت اجتماعی در محله 1گذاری طرح تفصیلی( که به مطلوبترین حد ممکن بسیار نزدیک بوده و به بیشترین میزان امنیت اجتماعی در بین 4 محله مورد بررسی دست یافته است، در تناظر و ارتباط تنگاتنگ با وضعیت کالبدی فیزیکی و همچنین کارکردهای مستقر در محله و قشر اجتماعی ساکن در آن بوده است.

کلیدواژه ها:

امنیت ، شاخص های اجتماعی ، محلات ، شهر بجنورد