ارتقاء امنیت و تأثیر آن بر پایداری اجتماعی محلات مسکونی

عدم توجه کافی به امنیت و تأثیر آن بر زندگی اجتماعی افراد جامعه، می تواند مخاطرات فراوانی را در شهرهای امروزی در پی داشته باشد. پرداختن به این موضوع وظیفه تمامی متولیان شهر ازجمله معماران و شهرسازان است. برای دستیابی به محیطی امندر محلات مسکونی در نظر گرفتن ابعاد اجتماعی و کالبدی اهمیت ویژه ای دارد. هدف ازاین پژوهش بررسی تأثیر امنیت بر پایداری اجتماعی محلات مسکونی و میزان رابطه آن با تعاملات اجتماعی است. این پژوهش به صورت کیفی و با رویکرد کتابخانه ای به بررسی کتب و مقالات پژوهشی پرداخته و در پی بررسی ویژگی های محیط های امن و تأثیرات آن بر ارتقاء کیفیت زندگی ورضایت شهروندان می باشد. ازمنظر پایداری اجتماعی، امنیت دارای دو بعد عینی objective ( و ذهنی ) subjective است. بعد عینی به مؤلفه های حقیقی ایجاد کننده امنیت مرتبط است و بعد ذهنی شامل ادراک افراد از شرایط زندگی و موقعیت ثبات آن ها در جامعه می شود. هر یک از این ابعاد تأثیرات متفاوت و در عین حال به هم پیوسته ای بر جامعه و بالاخص محلات مسکونیمی گذارد. مطالعات انجام گرفته نشان می دهد امنیت رابطه ای عمیق و دو سویه با تعاملات اجتماعی دارد. در واقع از جمله عوامل مؤثر بر پایداری اجتماعی، ایجاد فضایی برای تجمع های گروهی و به وجود آوردن زمینه ای برای تعاملات اجتماعی است که این مهم در سایه امنیت به دست می آید. تأمین امنیت به اشکال گوناگون موجب ترغیب گروه های مختلف جامعه به حضور دراجتماع می شود. حذف ترافیک ، عدم به کارگیری کاربری های اداری در بدنه بلافصل و ورود کنترل شده غریبه ها از جمله موارد مؤثر بر ایجاد محیط امن در محلات مسکونی است.

کلیدواژه ها:

امنیت ، اجتماع ، پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، محله مسکونی