محیط زیست و توسعه پایدار

جهان و بقاى زندگى در زمین، به دلیل بهره بردارى هاى ناصحیح از طبیعت، ویرانى ها، آلودگى ها، و اصولا ناپایداری ها درمعرض مخاطرات جدى و واقعى است. اما، امیدها نیز، مبانى منطقى خود را دارند. در این بین، توسعه پایدار راهبردى همهجانبه براى دستیابى به پایداری در جهت استفاده از گشاده دستى طبیعت به منظور تأمین رفاه و آسایش انسان امروز و نسل هاى آینده است. توسعه پایدار عرصه نوینى است که همزمان هم سیاست و فرهنگ را مورد توجه قرار مى دهد و هم بهاقتصاد و تجارت و صنعت نظر دارد.هم محیط زیست و همنشینى انسان و طبیعت را مورد حمایت قرار مى دهد و هم ازحقوق برابر انسان ها دفاع مى کند. در چند دهه اخیر، بیم و هراس از رشد جمعیت، رشد مصرف، کمبود امکانات و... موضوع تأملات بسیارى از نظریه پردازان جهانى بوده است که توسعه پایدار و چارچوبهاى نظرى و عملى آن کور سوى امید را در دل ها تابانده است. بر این مبنا که انسان مى تواند همچنان به زندگى شرافتمندانه خود ادامه دهد، مشروط به آنکه به مبانى توسعه پایدار احترام بگذارد. توسعه پایدار همگان را به آشتى با طبیعت دعوت مى کند و در حالى که انسان را آزاد مى خواهد و عدالت را شرط دوام زندگى مى داند، تداوم بقاء را در گرو پایداری به حساب مى آورد. در مسیر توسعه پایدار درک ناصواب و عملکردهاى نادرست و زیاده طلبى هاى گروهى از انسانها و بى اعتنایى به طبیعت و انسان باید اصلاح شده به راه آیند

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط زیست ، عدالت ، منابع تجدیدپذیر ، منابع تجدید ناپذیر