کند وکاوی در اصول و مبانی کالبدی مسکن سنتی ایران بعنوان الگوی مسکن پایدار

امروزه، به تبع جنبش های جهانی از جمله توسعه پایدار توجه به مسائل اقلیمی و بهینه سازی مصرف انرژی در تمامی ابعادزندگی انسانی بخصوص مسکن دو چندان شده و بدنبال آن بخشی از معماران و شهرسازان بدنبال دستیابی به اصول و فرمپایدار مسکن هستند. این در حالی است که در بیشتر شهرهای کشور نمونه های بی نظیری از مسکن پایدار در قالب مسکن سنتی وجود دارد، که به علت عدم به روز رسانی، فرسوده قلمداد شده و اثری از آن در مساکن امروزی برجای نمانده است.لذا، هدف این پژوهش بازنمایی ابعاد، اصول و تکنیک های مختلف پایداری در مسکن سنتی به منظور استفاده از آن درمسکن امروزی است. تحقیق پیش رو در قلمرو پژوهش های اکتشافی- توسعه ای قرار گرفته و در آن از روش پژوهش توصیفی، تحلیلی و تاریخی استفاده شده است. در جمع آوری اطلاعات نیز از مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد موجود ومشاهده و برداشت نمونه های مساکن سنتی شهر یزد بهره گرفته شده است. مقاله به تعریف مسکن پایدار، اصول، ابعاد و معیارهای پایداری مسکن پرداخته و نتایج پژوهش نشان داد: مهم ترین اصل، همسازی و تطابق کالبد این مساکن با بوم جغرافیایی و اجتماعی آنهاست. علاوه بر آن، در یک جمعبندی تکنیک ها و فنون بکار رفته در مساکن سنتی ایران، کارآیی استفاده از این فنون و ابعاد پایداری مساکن با کاربرد این فنون آورده شده که می توان از آن ها بعنوان مبنایی در راستای تعریف الگوی مسکن پایدار ایرانی بهره جست

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن پایدار ، مسکن سنتی ایران ، شاخصه های مسکن پایدار