بررسی شاخصهای کمی و کیفی مسکن در سکونتگاههای غیر رسمی مطالعه موردی:نفت سیاه شهرستان ملایر

یکی از آشکارترین جنبههای شهرنشینی رشد انواع سکونتگاههای غیر رسمی است.بعضی از سکونتگاههای غیر رسمی در یک شهر بسیار آشکار میباشند،در حالیکه برخی دیگر مانند مجتمعهای پر ازدحام،پروژههای اجارهای و بعضی از طرحهای مسکنعمومی که به ظاهر ناپایدار و با دوام به نظرآیند جزء این سکونتگاهها هستند..درعمل، تعریف این سکونتگاهها مبهم است،بویژه زمانی که صاحبان زمین و یا مقامات با به رسمیت شناختن بخشی از حقوق ساکنان،سکونتگاه را به رسمیت میشناسند.در هر حال تصورات و پیشداوریهای نادرست زیادی در مورد سکونتگاههای غیر رسمی و ساکنان آنها وجود دارد.هدف از این مقاله شناسایی مسائل و مشکلات مسکن در سکونتگاههای غیر رسمی بهویژه محله نفت سیاه ملایر و تحلیل این سکونتگاهها بر اساس شاخصهای کمی و کیفی مسکن میباشد.روش مورد استفاده در این مقاله بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی و بر اساس روش جمعآوری داده و اطلاعات از نوع تحقیقات میدانی میباشد. پس از بررسی مسائل و تحلیل سکونتگاهها بر اساس شاخصهای کمی و کیفی به این نتیجه رسیدیم که این سکونتگاهها از زیرساختهای سکونت بینصیب هستند.همچنین مقاومت این سکونتگاهها نسبت به نزورات جوی و بلاهای طبیعی بسیار شکنندههستند. 57 % از افراد ساکن در این سکونتگاه از فقدان امنیت اجتماعی و ملکی رنج میبرند همچنین تعداد خانواری که در یک واحد مسکونی زندگی میکنند تراکم خانوار در واحد مسکونی 3 و تراکم نفر در واحد مسکونی 21 میباشد که این آمار ازآماراستاندارد فاصله زیادی دارد. با توسعه زیر ساختهای سکونت ،تقویت شبکه معابر درون محلهای ، اهداءتسهیلات ساخت مسکن با بهره کم،احداث پاسگاه انتظامی در محله، نظارت بر ساخت و سازها از جانب شهرداری میتواند راهکارهای حل مشکلات در این محله شود

کلیدواژه ها:

شاخصهای کمی ، شاخصهای کیفی ، مسکن ، سکونتگاه غیررسمی ، امنیت ملکی ، مدیریت شهری