بتن و توسعه پایدار

به دلایل مختلف توسعه صنعت بتن پایدار نمی باشد. اول اینکه این صنعت حجم زیادی از مواد خام کره زمین را مصرف می کند ثانیا سیمان پرتلند به عنوان چسباننده اصلی بتن سهم عمده ای در تولید گازهای گلخانه ای دارد که باعث افزایشدمای کره زمین شده است و ثالثا بسیاری از سازه های بتنی بدلیل دوام کم بر تولید بتن حاصل از منابع طبیعی اثر منفی دارند . میانگین عمر مفید ساختمان ها در کشورهای جهان حدود 04 سال است و عمر ساختمان ها در ایران 34 سالبرآورد شده است و با توجه به این که 22 درصد بافت شهری در کشورهای جهان فرسوده هستند، احداث ساختمان های جدید موجب تولید مقدار زیادی نخاله های ساختمانی خواهد شد. دفع این مواد علاوه بر مسائل اقتصادی باعث آلودگیهای زیست محیطی شده و به صرفهجویی در استفاده از منابع ملی کمک خواهد کرد. یکی از مصالح ساختمانی درنخالههای ساختمانی که پتانسیل خوبی برای بازیافت را دارا میباشد بتن است. بتن ضایعاتی را میتوان دوباره خرد نموده، و به عنوان سنگدانه در ساخت بتن استفاده کرد. و همچنین میتوان ضایعات شکسته شده بتن را به عنوان مصالح بسترراهسازی و ... استفاده نمود. در پژوهش حاضر به بازیافت بتن و استفاده دوباره از آن در فعالیتهای عمرانی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

بتن ، بازیافت ، توسعه پایدار ، روسازی ، سنگدانه ، محیط زیست