توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی نمونه موردی محله صادقیه ملایر

شهرنشینی و فعالیت غیررسمی به موازات شهرنشینی رسمی در بیشتر این کشورها رشد کرده و با چنین روندی یکی از جنبه های اصلی اقتصاد شهری خواهد بود. با وجود چند دهه تلاش مدیریت شهری هنوز هم بخش غیررسمی یکی از مشکلات اصلی مدیریتشهری در ایران است. در تلاش های برنامه ریزی شهری در ایران برای ساماندهی بخش غیررسمی رویکرد جامعی به مسئله وجود ندارد و عمدتاً بخش غیررسمی در برنامه ریزی شهری نادیده گرفته شده است. هدف از این پژوهش روشن کردن نقاط سایه و تاریک شهر است که بسیار مستعد برای تبدیل به متاطق جرم خیز بوده است و به دلیل سطح پایین کنترل و نظارت به نوعیفضای ناامن تبدیل شده است. در این زمینه روش توانمند سازی و بهسازی قالب بوده است. روش بر اساس هدف از نوع تحقیق کاربردی – توسعه ای بوده و از ابزارهای اسنادی، تحلیلی بازدیدهای میدانی، مصاحبه ، تکمیل ، و تحلیل پرسشنامه برای آزمونفرضیات استفاده شده است. بر اساس یافته ها، سکونتگاه هاى غیر رسمى ملایر در مقایسه با سکونتگاه هاى مشابه در بسیارى ازکشورهاى در حال توسعه و بقیه شهرهای کشور از وضعیت بهترى برخوردارند. با این وجود، اقدامات انجام شده در این سکونتگاه ها از بالا و بدون مشارکت مردم انجام شده اند، هماهنگى و انسجام نداشته اند، و متضمن حقوق شهروندى ساکنان نبوده اند

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، توانمند سازی ، سکونت گاه های غیر رسمی ، فقر