مناسبسازی پیادهروها برای معلولین جسمی- حرکتی با رویکرد ایمنی نمونه موردی: خیابان شهرداری واقع در محله تجریش تهران

معلولیت به مثابه پدیدهای زیستی و اجتماعی واقعیتی است که تمام جوامع صرف نظر از میزان توسعهیافتگی آنها، با آن مواجه هستند که هر ساله نیز بر تعداد آنان افزوده میگردد. در ایران نیز به دلیل عدیدهای از مشکلات مانند جنگ و کثرت تعداد معلولینو جانبازان، این موضوع مورد توجه قرار گرفت. به همین منظور ایجاد زیرساختهای فضایی و کالبدی مناسب از اهمیت ویژهای برخوردار است، امروزه وجود نقایص کالبدی فراوان در شهرها، عملاٌ استفاده مفید از فضاهای عمومی شهری را برای شهروندان به حداقل رسانده و در بسیاری موارد غیرممکن ساخته است. در این میان باید توجه نمود که در بین فضاهای شهری، پیادهروها و پیادهراهها از اهمیت ویژهای برخوردارند، زیرا پیادهرو تنها یک مسیر عبور و مرور نیست بلکه جزء اصلی شبکه معابر شهری محسوب میشود. توجه به محدودیتهای معلولین جسمی- حرکتی وطراحی صحیح پیادهروها با بهکارگیری مولفههای عملکردی و کالبدی مناسب تاثیر بهسزایی بر افزایش ایمنی، دسترسی عابرین پیاده و در نتیجه حضور شهروندان دارد. بنابراین هدف کلی این پژوهش تدوین معیارهای مناسبسازی پیادهروها از حیث ایمنیبرای معلولین جسمی- حرکتی است که خیابان شهرداری واقع در میدان تجریش تهران به عنوان یکی از پرترددترین خیابانهایپایتخت به عنوان نمونه، مورد بررسی قرار گرفته است. تحقیق حاضر تحقیقی توصیفی- تحلیلی است و ابزار گردآوری اطلاعات برای این تحقیق کتابخانهای و میدانی است.سپس مولفههای موثر در ایمنی پیادهروها جهت استفاده معلولین جسمی- حرکتی را با مطالعه تحقیقات پیشین، ضوابط مناسب- سازی پیادهروها و مصاحبه با معلولین جسمی- حرکتی شناخته و این عوامل را در دو گروه خصوصیات کالبدی و موانع فیزیکیدستهبندی کرده و سپس با بررسی پرسشنامههای پرشده توسط معلولین جسمی- حرکتی، مشاهدات میدانی در پیادهرو خیابان شهرداری و مصاحبه حضوری با معلولین جسمی- حرکتی بهزیستی راهکارهایی جهت بهبود شرایط این پیادهرو بیان شده که مهمترین این راهکارها از نقطه نظر معلولین جسمی- حرکتی جهت مناسبسازی پیادهرو خیابان شهرداری در قالب طرح ارائه گشته است

کلیدواژه ها:

مناسبسازی ، پیادهرو ، معلولین جسمی- حرکتی ، ایمنی ، خیابان شهرداری