تحلیلی بر بهسازی سکونتگاه غیررسمی و نقد رویکردهای روششناسانه موجود

این مقاله مروری از رویکردهای گوناگون بهسازی سکونتگاه غیررسمی را ارائه میدهد. در آغاز نشان میدهد که چگونه ارتباط بهسازی سکونتگاه غیررسمی و تأمین زمین و خدمات به عنوان رویکردهای دوقلوی توسعه پیشتر به وضعیتی هدایت می شد که درون یک پارادایم مشخص توسعه جای میگرفتند و پس از آن به تقسیمی ایدئولوژیک میان فعالیت های بهسازی از بیرون و بهسازی بر پایه پشتیبانی اجتماع منتهی شد. پس از بازبینی متون موجود درباره موضوع، این مقاله نشان می دهد که خاستگاه مداخلات نسبت به تحقق نتایج آنها اهمیت کمتری دارد. پس از آن، سه رویکرد موضوعی تبیین میشود که رد پایی اساسی دربهسازی دارند. این سه مدل عبارتند از مدل بهبود پیشرونده تأمین زیرساختها، برنامهریزی خرد اجتماع و دگردیسی فیزیکی از طریق یک برنامه همهجانبه پلانو گلوبال به زبان پرتقالی. این سه رویکرد موضوعی در مقایسه با هم بازبینی میشوند و قوتها و ضعفهای آنها تحلیل میشود

کلیدواژه ها:

بهسازی سکونتگاه غیررسمی ، بهبود پیشرونده ، برنامهریزی عملیاتی ، برنامهریزی خرد ، برنامهریزی همه جانبه ، پلانو گلوبال