بررسی راه کارهای معماری پایدار در توسعه گردشگری پایدار

ایران نیز به علت تنوع آب و هوایی، خاک حاصلخیز، گونه های گیاهی متنوع وجود آبشارهای بسیار، وجود دریاچه های طبیعی زیبا و تمدن دو هزار و پانصد ساله خود توانایی جذب گردشگران را دارد. از آنجا که گردشگری نوین درکشورهایی همچون ایران، رویکردهای متناسب با فرهنگ و حساسیت های اجتماعی خود را می طلبد، لذا گردشگری پایدار بر پایه توانمندی های محیطی و منابع طبیعی می تواند، به افزایش روند توسعه اقتصادی منجر شود. در اینبین، نقش معماری و شهرسازی در تحقق توسعه ی پایدار دارای یک استراتژی متقابل دو سویه می باشد. یکی اینکه به رفع تناقضات موجود بپردازد و دیگر اینکه راه حل های خلاقانه ی فنی معمارانه و شهرسازانه به صورت دستورالعمل و مکانیزم اجرایی تدوین نماید. در این پژوهش سعی شده؛ تا با بهره گیری از اصول معماری پایدار وبررسی چگونگی کاهش میزان تعرضات در محیط های طبیعی بکر و مناطق اکوتوریستی و ارائه ی طرح های سازگار با طبیعت، به طور عملکردی باعث ترغیب الگوهای صحیح رفتاری در برخورد با طبیعت و منابع طبیعی محدود موردنیاز نسل های آینده شود. هدف اصلی در این پژوهش شناسایی عوامل موثر در معماری پایدار و به کار گیری آن در توسعه گردشگری پایدار می باشد. روش تحقیق برای انجام این پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی بوده، به اینترتیب که تهیه، تجزیه و تحلیل و تلفیق اطلاعات به روش اسنادی انجام شده است. در مرحله اسنادی، اطلاعات مورد نظر از کتاب ها، نشریه ها، مطالعات پژوهشی، نقشه ها، و پایگاه های اینترنتی گردآوری شده است. به طور کلی تحقیق مبتنی بر شناخت، توصیف، تحلیل و در نهایت ارائه پیشنهادات، خواهد بود به این صورت که در ابتدا عواملمؤثر در معماری پایدار را شناسایی کرده و سپس تأثیرات این عوامل را بر طراحی با رویکرد پایداری مورد بررسی قرار می دهیم و در نهایت راه کار هایی جهت توسعه گردشگری پایدار و بهبود سطح زندگی جامعه میزبان و افزایش در آمد آنها و همچنین رضایتمندی در گردشگران ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری ، گردشگری ، توسعه پایدار ، محیط زیست