تاثیر فضای باز اردوگاههای دانشآموزی بر افزایش تعاملات اجتماعی دانشآموزان

کودکان با تواناییها، نیازها و بلوغهای متفاوت بر اساس مراحل رشد سنی، نحوهی شرایط زندگی و بافت اجتماعی محل سکونت، دارای نیازهای روان شناختی بسیار پیچیدهتر از نیازهای بیولوژیکی و فیزیکی هستند. اگرچه محیطهای شهریعلاوه بر بزرگسالان، مخاطبان خردسال و تیزبینی دارد که بسیار بیشتر از بزرگسالان تحت تأثیر متغیرهای محیطی هستند، اما شهر و مدرسه مدرن، نه تنها نمیداند چگونه کودک را بپذیرد، بلکه ترجیح میدهد او را تا زمانی که به سن رویارویی با محیط شهری برسد در اماکن محافظت شده مانند زمینهای بازی و کلاسهای خشک نگه دارد. این نوشتار با فرض این که،فضاهای اردوگاه به عنوان بستری برای پرورش کودک با تأمین خواست ها و نیازهای کودک، به روند رشد فیز کیی و اجتماعی او کمک میک ند، به طرح مؤلفه های کیفی فضای باز اردوگاه، هم چون ایجاد امکان فعالیت آزاد کودک در ارتباط با این فضاها،حضور و اهمیت طبیعت، مشارکت کودکان به عنوان مهمترین عضو اردوگاه در طراحی و استفاده از این فضاها و بازتعریف نظارت بزرگ سالان بر کودکان در استفاده از این فضاها، می پردازد. در مجموع، این مؤلفهها باعث ارتقای تعامل کودک با دیگر اعضای جامعه می شود. در نهایت،پیشنهادهای نوشتار در جهت ارتقای کیفیت فضاهای باز اردوگاه در جهت افزایش تعاملاتاجتماعی با بهرهگیری از آموزههای معماری سنتی و پیشینه فرهنگی کشورمان،بازآفرینی مجدد مفهوم نگرش به کودک همچنین ارتقای کیفیت فضای باز اماکن آموزشی دوستدار و پذیرای کودک ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

اردوگاه ، تعامل اجتماعی ، دانشآموز ، جامعه ، فضای باز