بررسی تعامل هویت ساکنین و محیط مسکونی

نظریه های علوم رفتاری، در تشریح شیوه تعامل محیط های مسکونی با ساکنان، برنقش هویت بسیار تاکید دارند. از سوی دیگر بسیاری از پژوهشگران نیز هویت را به عنوان هدف اصلی سکونت معرفی می کنند. هویت در محیط های مسکونی به دو گونه فردی و اجتماعی پدید می آید و مسکن در این میان نقش اصلی را ایفا می کند. محیط مسکونی به عنوان نمادی از ساکنان در فرایند کنش متقابل، ویژگی هایی ازساکنان را تفسیر و بیان می کند. انگیزش ها در این فرایند نیازهای سلسله مراتبی مازلو می باشتد. بنابراین هویت ساکنان در محیط های مسکونی از طریق دو معیار مورد بررسیقرار می گیرد، یکی قابلیت های محیط که تعاملات بالقوه موجود در محیط را از طریقوجوه کیفی و ابعاد کارآمدی فضا پدید می آورد، دومی تعاملات ساکنان نسبت به محیط است که از طریق هویت مکانی احساس مالکیت آنها را نسبت به محیط به وجود می آورد. هویت اجتماعی بر اساس همکاری اجتماعی به وجود می آید و در ارتباط با احساس زندگی در محیطی، که تعلق به همه افراد ذینفع در آن دارد، می باشد یعنی احساس ما ، بودن با دیگران باید وجود داشته باشد

کلیدواژه ها:

محیط مسکونی ، هویت ، کنش متقابل ، تعاملات اجتماعی ، قابلیت های محیط