تاثیر زمینه گرایی بر مورفولوژی هسته تاریخی شهرها نمونه موردی: محله حکیم شهراصفهان

هسته تاریخی شهرها یک میراث با ارزش و سرمایه ای بزرگ برای جامعه محسوب می شود. نظم بی مانند و هماهنگی چشمگیرابنیه در این بافت ها در کنار سایر عوامل مانند توجه به شرایط اقلیمی، جهت قبله، مصالح به کاربرده شده و ... همگی حاکی ازنگرشی ژرف و اندیشه ای وسیع در پس ساخت مکانی برای زیستن بوده است. اما متاسفانه امروزه در برخی از این شهرها، ساخت ابنیه جدید بدون هیچ گونه توجه به زمینه، چهره این بافت های با ارزش را زشت نموده و از یکپارچگی و توازن موجود کاسته است. زمین هایی که منظور بازسازی توسط مالکان تخریب می شوند؛ بدون توجه به الگوی ساخت پیشین با الگویی کاملا امروزی الگوی یک طرفه با نسبت 06 درصد ساخت در شمال قطعه ساخته می شوند؛ و نه تنها منظر شهری را با چالش مواجه میکنند و در فرایند عمل سیستم شهری اختلال ایجاد می نمایند بلکه به تدریج با از بین بردن هویت شهرها و عدم تطابق فرهنگی مشکلات عدیده ای بوجود خواهند آورد. در این پژوهش سعی شده است که با شناسایی الگوی ساخت بناها در هسته تاریخی شهر و با تاکید بر نقشزمینه، راهکاری عملی برای ساخت فضاهای ایجاد شده در این بافت ها ارائه گردد. سپس با استناد به مطالعات انجام شده در محله حکیم اصفهان از طریق برداشت میدانی و تحلیل داده ها در نرم افزار GIS الگوی ساخت یک قطعه از زمین های مخروبه واقع در محدوده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

هسته تاریخی شهر ، مورفولوژی ، اقلیم گرم وخشک ، الگوی ساخت ، زمینه گرایی