بررسی تقاضای بالقوه حمل و نقل عمومی برای رفت و آمدهای درون شهری نمونه موردی شهر کرمانشاه

یکی از مسائل مهم در برنامه ریزی حمل نقل شهری انتخاب نوع سیستم حمل ونقل مناسب است و یکی ازهدف های عمده در برنامه ریزی حمل و نقل، به تعادل رساندن عرضه و تقاضا در سیستم های جابجایی شهری است واگر برآورد تقاضای صورت گرفته نادرست باشد، نقطه تعادل بدست آمده، صحیح نمی باشد .هدف از این پژوهش بررسی تقاضای بالقوه حمل ونقل عمومی برای رفت و آمد های درون شهری که تا کنون در سیستم های حمل ونقلعمومی بندرت مورد توجه قرار گرفته است.در این تحقیق، تقاضای بالقوه به بخشی از مردم اطلاق میگردد که به طور بالقوه و به عنوان اولین روش رفت و آمد از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده مینمایند. البته این در صورتی استکه این وسایل حمل و نقل عمومی در دسترس بوده و دارای قابلیت دستیابی باشند. در این مقاله از پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات واز دو روش شاخص نیاز جهت اندازه گیری میزان نسبی و تقاضای بالقوه معرفی میگردد و رگرسیون چندگانه که به منظور شناسایی متغیرهای پیش بینی برای تسهیل حمل و نقل عمومی رفت و آمدهایکاری به کار گرفته می شود. در این مطالعه منطقه کرمانشاه واقع درایران مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین داده های مربوط به بسته طراحی حمل و نقل حاصل از آمارگیری دی ماه و بهمن ماه سال 3131 در کرمانشاه برای تحلیل ترافیک سطح منطقه ای (TAZ) استفاده شده اند. داده های شبکه حمل و نقل موجود نیز آماده شده و به منظور انجام تحلیل های مکانی در GIS پیش پردازش شده اند. سپس نتایج هر دو مدل مقایسه گردیده و برای بررسی دیداری توزیع مکانی تقاضای بالقوه به نمایش گذاشته شده اند. علاوه بر آن انتقادات مربوط به مقایسه مزیتها و معایب دو روش ارائه شده است . نتایج نشان می دهد که روش شاخص نیاز با استفاده از نرم افزار (spss) به سبب سهولت استفاده و سطوح بالاتر اندازه گیری تقاضای بالقوه، از ارزش بیشتری برخوردار می باشد