زوال گویش مازندرانی در حوزه ی اداری در شهرستان قائمشهر

در جوامعی که بیش از یک زبان در آنها وجود دارد شاهد برخورد زبان ها به شکل های مختلف هستیم از جمله پیامدهای این برخورد زبانی از دست رفتن جایگاه و موقعیت گویش های محلی است که تحت تاثیرتحولات گوناگون سال های اخیر به همراه توسعه ی صنعت، تکنولوژی و ارتباطات موجب گرایش گویشوران زبان های بومی به زبان های رسمی و معتبر شده است و این روند عاملی برای تضعیف جایگاه زبان های اقلیت و تهدیدی برای بقای آنها می باشد.مازندرانی یکی از زبان های محلی در شمال کشورمان است که در سالهای اخیر کاربرد آن کاهش یافته است . هدف این پژوهش به دست دادن شواهدی در مورد جایگاه اجتماعی این زبان ومیزان کاربرد آن در حوزه ی اداری در قائمشهر است.سن،تحصیلات، جنسیت و شهرنشینی درکاربرد دو زبان در حوزه ی اداری و موقعیت های مختلف مؤثرند.در مجموع کاربرد فارسی در گروههای سنی پایین بیش ازگروههای سنی بالا، در بین زنان بیش از مردان و در میان شهرنشینان بیش از روستانشینان است. در مجموع یافته های پژوهش، از فرسایش و زوال تدریجی گویش مازندرانی درحوزه اداری در منطقه حکایت دارند