کاهش هزینه ها و بهبود انجام پروژه با بکارگیری تلقیق مهندسی ارزش و ریسک مطالعه موردی در پروژه های اجرایی سازمان نوسازی مدارس

افزایش هزینه های اجرایی با گذشت زمان و محدودیت های مالی باعث شده تا در دهه های اخیر موجب بکارگیری روش های جدید در کنترل و اجرای طرح ها و پروژه ها گردیده است. هر یک از این ابزارهای مدیریتی برای برطرف ساختن مشکلات خاصی از پروژه ها طراحی شده و مورد استفاده مدیران پروژه قرار می گیرد. یکی از این ابزارهای مدیریتی، مهندسی ارزش است.در این تحقیق تلاش می شود با استفاده از مفاهیم منطق فازی و تکنیک های مهندسی ارزش، مدلی کاربردی جدید را ارائه نماید که علاوه بر بهبود مدیریت ریسک، بتواند تأثیر آن را در بر طرف نمودن عمرانی کشور افزایش دهد. تحقیق حاضر از دو بخش کلی تشکیل شده است. بخش اول به شناسایی و انتخاب عوامل مؤثر بر اثر بخشی مدیریت ریسک می پردازد و اولویت بندی عوامل مؤثر می پردازد. جهت اولویت بندی عوامل از روش دلفی فازی استفاده گردیده است. در بخش بعدی الگویی برای به کارگیری مدیریت ریسک در فرآیند مهندسی ارزش ارائه می شود به این ترتیب است که از ابتدای شروع برنامه کاری مهندسی ارزش، فعالیت های مدیریت ریسک، موازی با فازهای مهندسی ارزش انجام می گیرد. در فاز ارزیابی با استفاده از منطق فازی و تکنیک های تصمیم گیریMADMجهت تصمیم گیری و ارزیابی دقیق ایده ها و آنالیز و الویت بندی معیارها استفاده می شود. طبق برسی های انجام شده تلفیق دو تکنیک موجب بهبود کارایی مکانیزبم مهندسی ارزش شده است و صرفه جویی حاصل از بکارگیری مهندسی ارزش از 4.4 % به میزان 7.35 % صرفه جویی یعنی چیزی حدود 2 برابر صرفه جویی شده است.

کلیدواژه ها:

طرح عمرانی ، مهندسی ارزش ، مدیریت ریسک ، منطق فازی ، تصمیم گیری های چند شاخصه فازی ، چرخه عمر پروژه